ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ

Από παιδί 14-15 χρονών επηρεάστηκα από τις σοσιαλιστικές ιδέες και από 18 χρονών αφιέρωνα τον εαυτό μου στο απελευθερωτικό κίνημα της εργατικής τάξης.

Το βιβλιάριο μέλους του Κόμματος το πήρα τα Μάη τον 1920. Αλλά αυτό ήταν μόνον ένας τύπος. Έπρεπε σύμφωνα με το καταστατικό για να πάρω το βιβλιάριο του μέλους να είμαι 20 χρονών και τότε τον Μάη τον 1920 έκλεισα τα 20 χρόνια. Από πολύ προηγούμενα όμως συμμετείχα ενεργά και στη διάδοση και υπεράσπιση των αρχών της οκτωβριανής επανάστασης και στην εκκαθάριση της Σοσιαλιστικής Ομάδας Κέρκυρας από τα ξένα στο Σοσιαλισμό στοιχεία.

Αγωνίστηκα στις γραμμές του ΚΚΕ και στις πιο υπεύθυνες θέσεις μέχρι τα τέλη του 1931. Απ' αυτό πέρασα στον τροτσκισμό. Είχα και εγώ όπως και πολλοί άλλοι την αυταπάτη ότι αυτός εκπροσωπούσε την επαναστατική πτέρυγα τον κινήματος. Τυπικά ήμουνα μέλος της 4ης Διεθνούς μέχρι τα μέσα του '47. Ουσιαστικά όμως ίσως δεν υπήρξα ποτέ. Αυτά που υποστήριζε εδώ η ομάδα στην οποία ανήκα πολύ λίγη σχέση είχαν μ' αυτά που υποστήριζε η 4η Διεθνής. Αυτό φάνηκε καθαρά στον πόλεμο όταν η 4η Διεθνής έγινε σκόνη.

Τον Μάρτη του 1935, υστέρα από οξείς ιδεολογικούς αγώνες στον χώρο της αυτοαποκαλούμενης “αριστερής αντιπολίτευσης” δημιουργείται μία πολιτική ομάδα που ξεχωρίζει από όλες τις άλλες τάσεις, ομάδες, οργανώσεις, κόμματα και από τις προγραμματικές της αρχές και από τα μέσα και τις μορφές πάλης και από τη μαχητικότητα, την αφοσίωση και το ήθος των μελών της. Για τις ιδέες και τη δράση αυτής της ομάδας παίρνω όλη την ευθύνη. Και εντελώς ιδιαίτερα παίρνω όλη την ευθύνη για τις θέσεις και τη δράση της στον πόλεμο και στην κατοχή. Αυτή η Ομάδα διατηρεί τη συνέχεια της και την αυτονομία της μέχρι σήμερα. Και είναι μία από τις πολύ λίγες παλιές επαναστατικές ομάδες που στάθηκε ικανή (με την πολύτιμη βοήθεια του Καστοριάδη) να αποβάλει ό,τι από την παλιά θεωρητική πανοπλία του κινήματος εμπόδιζε τη διάκριση της Επανάστασης από την σταλινική αντεπανάσταση και δίχως εσωτερικές συγκρούσεις και σχίσματα να προσαρμοστεί μ' αυτό που γενικά λέμε «πνεύμα του γαλλικού Μάη του '68».

Μελέτες και άρθρα μου υπάρχουν στις εφημερίδες και περιοδικά: Ριζοσπάστης, Φωνή του Εργάτη, Εργατική, Νεολαία, Εξόριστος Επαναστάτης (Ανάφη 1926), Καπνεργάτης, Αντιφυματικός Αγώνας, AVANTI, Σημαία του Κομμουνισμού, Διαρκής Επανάσταση, Μπολσεβίκος, Νέα Εποχή, Εργατικό Μέτωπο, Δελτίο της Ακροναυπλίας, Εργατική Πάλη, Εσωτερικό Δελτίο ΚΔΚΕ, Νέο Ξεκίνημα, Πεζοδρόμιο, Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα.

Μπροσούρες: Κριτική στις αποφάσεις της 4ης Ολομέλειας του ΚΚΕ ('32), Χρονικό της Ομάδας ('50), «Εργατικά» κόμματα, «Εργατικά» κράτη και το απελευθερωτικό κίνημα της εργατικής τάξης ('65).

Πρόλογοι στο «Οι σοσιαλιστές και ο πόλεμος» του Λένιν, στο «Κριτική εκτίμηση της ρωσικής επανάστασης» της Λούξεμπουργκ και στο «Επαναστατικό κίνημα στον σύγχρονο καπιταλισμό» του Καστοριάδη.

Μέχρι το 1926 υπέγραφα με το πραγματικό μου ονοματεπώνυμο: Σπύρος Πρίφτης. Από το 1926 και συνέχεια με το Α. Στίνας. Άλλα ψευδώνυμα: Άγις, Δηρός, Κορφιάτης, Φιλίππου.